ΠΑΙΔΙΑ & ΟΡΑΣΗ

  Η καλή όραση είναι βασική προϋπόθεση για την σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Το οπτικό σύστημα αρχίζει να αναπτύσσεται από την γέννηση και ωριμάζει σε ηλικία 9-10 ετών.

  Όταν το παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σχολείο, από το να μη βλέπει καλά ό,τι γράφει ο δάσκαλος στον πίνακα έως το να μη μπορεί να διαβάσει σωστά, όχι μόνο παρεμποδίζεται η μάθηση, αλλά του προκαλείται σύγχυση, αισθάνεται άσχημα για τον εαυτό του και μπορεί τελικά να επηρεαστεί αρνητικά η στάση του απέναντι στη μάθηση καθαυτή, με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον του.

  Η όραση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί άριστη συνεργασία ματιών και εγκεφάλου. Σε αδρές γραμμές, οι διαταραχές της χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

* Διαθλαστικές ανωμαλίες ή αμετρωπίες. Είναι οι παθήσεις που δεν επιτρέπουν σωστή εστίαση του φωτός στο πίσω μέρος του ματιού (στον αμφιβληστροειδή χιτώνα), με συνέπεια να θολώνει η όραση. Ύποπτα συμπτώματα είναι να σκύβει το παιδί πολύ κοντά στο βιβλίο για να διαβάσει ή να δυσκολεύεται να δει πράγματα που βρίσκονται σε απόσταση. Στις διαταραχές αυτές συμπεριλαμβάνονται η μυωπία, ο αστιγματισμός και η υπερμετρωπία (διαθλαστική ανωμαλία είναι και η πρεσβυωπία, αλλά αυτή δεν εκδηλώνεται σε παιδιά).

* Διαταραχές της λειτουργικής όρασης. Επηρεάζουν την ικανότητα των ματιών να βλέπουν τα αντικείμενα μέσα στο χώρο, δηλαδή να αντιλαμβάνονται το βάθος και τις διαστάσεις τους. Η φτωχή σύγκλιση των ματιών (όπως συμβαίνει στον στραβισμό) είναι κλασικό παράδειγμα. Οι διαταραχές της λειτουργικής όρασης μπορεί να προκαλέσουν θολή ή διπλή όραση (διπλωπία), κούραση των ματιών, πονοκεφάλους, αλλά και να κάνουν τα παιδιά να βλέπουν τα γράμματα ανάποδα, να μπερδεύουν παρόμοιες λέξεις κ.λπ.

* Διαταραχές της οπτικής αντίληψης. Οπτική αντίληψη σημαίνει να καταλαβαίνει κανείς τι βλέπει, να το αναγνωρίζει, να αξιολογεί τη σημασία του και να το συνδέει με πληροφορίες που κατά το παρελθόν είχε αποθηκεύσει στον εγκέφαλό του. Κλασικά παραδείγματα διαταραχής της οπτικής αντίληψης είναι η αχρωματοψία ή το να δυσκολεύεται το παιδί να αναγνωρίσει λέξεις που έχει ξαναδεί.

  Τα ύποπτα συμπτώματα

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι:

* Πονοκέφαλος, κούραση των ματιών, υπερβολικό βλεφάρισμα ή τρίψιμο των ματιών

* Θολή ή διπλή όραση

* Αλληθώρισμα ή κίνηση των ματιών ανεξάρτητα το ένα από το άλλο

* Διάβασμα με το βιβλίο πολύ κοντά στο πρόσωπο.

* Σκύψιμο χαμηλά στο τραπέζι όταν διαβάζουν ή γράφουν

* Χρήση μόνο του ενός ματιού (το παιδί μπορεί να κοιτάζει από το πλάι ή να κλείνει το ένα μάτι όταν θέλει να δει κάτι)

* Δυσκολίες στο διάβασμα (π.χ. χάνει λέξεις ή παραλείπει ολόκληρες προτάσεις, πρέπει να δείχνει κάθε λέξη με το δάκτυλο για να μείνει στην ίδια γραμμή, διαβάζει αργά ή δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει, επαναλαμβάνει τις λέξεις ή μπερδεύει τις παρόμοιες λέξεις και τις διαβάζει λάθος)

* Επίμονη αντιστροφή γραμμάτων ή λέξεων (μετά την Β' Δημοτικού)

* Δυσκολίες στο να θυμηθεί, να αναγνωρίσει ή να αναπαράγει σχήματα

* Φτωχός συντονισμός ματιών-χεριών

* Διάσπαση της προσοχής στην τάξη

ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ, ΣΤΟ 1ο, 3ο ΚΑΙ 5ο ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Η συχνή επίσκεψη στον οφθαλμίατρο, ειδικά των μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων, μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση καλής όρασης και επομένως της ποιότητας ζωής τους».

«Αυτό που πρέπει να θυμούνται οι γονείς είναι ότι τα παιδιά συνήθως δεν παραπονιούνται για την όρασή τους, διότι δεν συνειδητοποιούν καν ότι δεν βλέπουν καλά . Επομένως οι γονείς είναι εκείνοι που πρέπει να τα πηγαίνουν για προληπτικό έλεγχο και επίσης να έχουν το νου τους για ύποπτα συμπτώματα».